-فایل پایان نامه-سایت پایان نامه ) user8190- پژوهش

Please enter banners and links.

2- کارکرد اجتماعی
3- فایده دار بودن
1-4-1-3- تعریف جرم از دیدگاه جرم شناسی:
جرم شناسان ناسازگاری افراد در اجتماع را، عمل ضد اجتماعی و جرم می نامند. برخی دیگر عقیده دارند که تعدی و تجاوز به شرایط زندگی، عمل ضد اجتماعی می باشد. کین- برگ (جرم شناس سوئدی)، ناسازگاری فرد را در اجتماع عمل ضد اجتماعی ذکر کرده است.
1-4-2- پیشگیری از جرم :
1-4-2-1- تعریف لغوی پیشگیری:
واژۀ پیشگیری را از نظر لغوی جلوگیری کردن، مانع شدن، جلو بستن، پیش بینی کردن و مانع سرایت شدن می دانند. (معین، 1385، 367) پیشگیری در واژه شناسی به معنای «جلوگیری و دفع» آمده است و پیشگیری کردن یعنی «مانع شدن» (همان، 933).
در لغت پیشگیری در منابع فارسی به معنای دفع، جلوگیری، و از پیش مانع چیزی شدن تعریف شده است (فرهنگ دهخدا). این واژه همچنین در فرهنگ لغوی لاتین نیز به معنای مانع شدن از این که چیزی رخ دهد، تعریف شده است. (رجبی پور، 1383، 15)
پیشگیری از نظر لغوی به معنای جلوگیری است و پیشگیر یا پیش گیرنده، یعنی آنکه جلوی کسی را بگیرد یا مانع کاری یا چیزی بشود. (عمید، 1369، 51)
با توجّه به معنای لغوی پیشگیری، این واژه هم به معنای پیش دستی کردن، پیشی گرفتن و جلوی چیزی رفتن و هم به معنای آگاه کردن و هشدار دادن است. اما از میان این معناها در جرم شناسی پیشگیرانه، معنای نخست مد نظر است یعنی بکار بردن فنون مختلف به منظور جلوگیری از وقوع بزهکاری است (نجفی ابرند آبادی، 1379، 17) .
1-4-2-2- تعریف پیشگیری:
پیشگیری یک مفهوم کلّی است و به مجموعه اقداماتی گفته می شود که برای پیشگیری و جلوگیری از فعل و انفعالات زیان آور متحمل بر فرد و گروه به عمل می آید (گل محمّدی خامنه، 1385)، یا کابرد فنون مختلف به منظور جلوگیری از وقوع بزهکاری، به جلوی جرم رفتن و پیشی گرفتن از بزهکاری است (محمد نسل، 1387).
گسن (استاد دانشگاه اکس مارسی فرانسه) پیشگیری را این گونه تعریف می کند: پیشگیری شامل مجموع تدابیر سیاست جنایی- به استثناء تدابیر نظام کیفری – می شود که غایت انحصاری یا لااقل جزیی آن، تحدید امکان وقوع مجموع اقدام های مجرمانه از طریق غیر ممکن کردن، دشوارتر کردن یا کمتر متحمل کردن آنها است (نجفی ابرند آبادی، 17:1379).
گسن معتقد است پیشگیری مجموعه اقدام هایی است که بجز اقدامات کیفری، هدف نهایی آن منحصراً یا به صورت جزیی محدود کردن دامنۀ ارتکاب جرم، غیر ممکن کردن، مشکل کردن و کم کردن احتمال وقوع جرم است. بنابراین تعریف گسن پیشگیری را خارج از نظام کیفری می داند. (رجبی پور، 1383، 16)
در تعریف دیگری “پیشگیری از جرم” توسط “اشنایدر” و “کیتچن” به این صورت بیان می شود: یک الگویی از نگرش ها و رفتار ها که به کاهش تهدیدات و افزایش احساس ایمنی و همچنین امنیت توجه دارد، به طور مثبت به کیفیت زندگی تأثیر گذاشته و به توسعۀ محیط هایی که جرم نتواند رشد و نمو نماید، کمک می کند (اشنایدر و تدکچین، 5:2002).
1-4-2-3- تعریف پیشگیری از جرم:
از پیشگیری از جرم تعاریف گوناگونی ارائه شده است که در اینجا به معیارهای در نظر گرفته، توسط آقای “گسن” جرم شناس فرانسوی، برای تشخیص اقدامات پیشگیرانه اکتفا می نماییم. به نظر وی :
– اقدامی پیشگیرانه تلقی می شود که هدف اصلی آن اقدام مؤثر علیه عوامل یا فرایندهایی است که در بروز بزهکاری و انحراف نقش تعیین کننده دارند.
– اقدام های پیشگیرانه، جمعی هستند. یعنی مخاطب آنها کل جامعه یا بخش و گروه معینی از جامعه هستند.
– اقدام هایی پیشگیرانه خوانده می شوند که قبل از ارتکاب اعمال بزهکارانه یا کجروانه اِعمال شوند و نه بعد از ارتکاب آنها.
1-4-3- پیشگیری وضعی:
از پیشگیری وضعی تعاریف متعددی ارائه شده است. مرکز بین المللی پیشگیری از جرم پیشگیری وضعی را بالا بردن تلاش لازم و خطر ارتکاب برای بزهکاران بالقوه از طریق اقداماتی نظیر سخت کردن هدف، کنترل دسترسی و نظارت و همچنین کاهش منافع حاصل از جرم (به وسیله از دسترس خارج کردن آماج جرم و از بین بردن انگیزه ها) معرفی کرده است. مؤسسۀ جرم شناسی استرالیا نیز پیشگیری وضعی را به عنوان نوعی از پیشگیری آورده که هدف آن کاهش جرم از طریق مدیریت، طراحی و بهبود محیط فیزیکی از طریق کاهش فرصت ارتکاب جرم به وسیلۀ دشوار کردن ارتکاب جرم و افزایش خطر دستگیری مجرم و کاهش منافع ناشی از جرم است. (محمد نسل، 1386، 45)
دکتر نجفی ابرندآبادی پیشگیری وضعی از جرم را علت شناسی جرم در خارج از شخصیت مجرم می داند و معتقد است که پیشگیری وضعی عبارت از اقدامات غیر کیفری است که معادلۀ جرم را به هم می زند و هزینۀ انجام بزه را بالا می برد، به نحوی که بزهکار بالقوه از ارتکاب جرم صرف نظر کند. به بیان دیگر، در پیشگیری وضعی هدف این است، به دنبال شناخت این واقعیت باشیم که خارج از بزهکاران و محیط های مجرمانه، چه موقعیت ها و وضعیت هایی در ذهن آنان وسوسۀ ارتکاب جرم را به وجود می آورد تا با شناسایی آنها به پیشگیری از وقوع جرم بپردازیم(نجفی ابرند آبادی، 1383، 498).
پیشگیری وضعی مجموعه تدابیری است که هدف غایی آنها منصرف یا ناتوان ساختن مقطعی بزهکاران مصمم، از ارتکاب جرم است و از طریق برهم زدن موقعیت جرم صورت می گیرد. (محمد نسل، 1386، 45).
1-4-4- پيشگيري از جرم از طريق طراحي محيطي:
پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی را نخستین بار در سال 1971 میلادی پروفسور سی ری جفری، جرم شناس آمریکایی در کتاب خود با همین نام به کار برد. این نوع پیشگیری بر این مفهوم ساده مبتنی است که جرم تا اندازه ای پیامد فرصت های برخاسته از محیط است. به عبارت دیگر پیشگیری محیطی مطالعۀ همه جانبه و اقدام در جهت تغییر شرایط فیزیکی یک محیط برای ایجاد رفتار مطلوب، افزایش کارآمدی و کاهش بروز رفتارهای ضد اجتماعی در آن محیط است.
پيشگيري از جرم از طريق طراحي محيطي، بر راهكارهاي حل مشكل به‌منظور پيشگيري از جرم و همچنين بر همكاري تنگاتنگ بين پليس و نهادهاي اجتماعيِ يك منطقه در كاهش جرم و ايجاد ترس از جرم، تأكيد دارد. اين پيشگيري بر تجزيه و تحليل نظام مند جرم در يك موقعيت خاص تأكيد دارد و از طريق ارائه راهكارهاي مناسب با مشكلات خاص به پيشگيري از جرم مي‌پردازد و به‌طور مستقيم از عملكرد پليس جامعه‌محور حمايت مي‌كند. برنامه‌هاي اين نوع پيشگيري از راه طراحي و مديريت محيط فيزيكي ساختمانها، اماكن مسكوني و محيط هاي تجاري، حاصل مي‌شود. اصول اساسي اين نوع پيشگيري، كوشش‌هاي هدفمندي را در بر مي‌گيرد كه شامل تقویت امنيت محيط‌هاي زندگي و كار مردم مي‌شود (دن فليسنر و همكاران، 1383، 81).
هدف غایی CPTED کاهش وقوع جرم و ترس از جرم و از این طریق بهبود کیفیت زندگی افراد ساکن در یک محله است.اما این هدف نقطه پایانی نیست. برای اینکه CPTED بتواند کارآیی واقعی خودش را داشته باشد باید نهادینه شود و به صورت فرآیند دایمی برای حمایت از وضعیت های محیطی و اجتماعی مطلوب درآید.
1-4-5- سرقت:
سرقت از با سابقه ترین جرایم بشری است که در جامعه های مختلف به شیوه های گوناگون دیده می شود و زشتی و مذموم بودن آن در همیشه تاریخ مشاهده و ثابت مانده است.
1-4-5-1- تعریف سرقت:
سرقت واژه ای عربی از ماده “سَرَقَ” از مصدر ثلاثی مجرد (سرقه) به معنای برداشتن چیزی از کسی با حیله و فریب یا از خفا و پنهانی یا برداشتن مخفیانه چیزی و بدون حق برداشت آن است. همچنین “سارق به کسی گفته می شود که به طور پنهانی وارد حرز شود و چیزی که از آن او نیست بردارد”(عطاشنه، 3:1389). در فرهنگ فارسی نیز واژه سرقت به معنای دزدیدن و دزدی کردن یا بردن مال دیگری آمده است(عمید، 121:1369).
تعاریف متعددی برای سرقت ارائه شده است: ربودن چیزی از دیگری بدون اطلاع و رضایت او، گرفتن و بردن مال و پول کسی به زور یا مکر و فریب، ربودن متقلبانه شیء متعلق به دیگری(منتظری، 53:1390). و از نظر قانون، سرقت تنها وقتی موجود است که شیء موضوع جرم بدون آگاهی و بر خلاف میل صاحب آن از تصرف دارندۀ قانونی آن به تصرف عامل جرم درآید. لازمۀ آن گرفتن، برداشتن و کش رفتن است(ستوده،158:1386).
سرقت عبارت است از ربودن مزورانه مال منقول دیگری (آتش پور، 19:1383).
سرقت عبارت است از ربودن مال منقول متعلق به غیر بدون رضایت او بر خلاف حق به منظور انتفاع خود مرتکب یا شخصی ثالث و یا به هر منظور ناروای دیگر، همچنین ربودن شریک مال مشترک را بدون رضایت شریک یا شرکاء دیگر بر خلاف حق و به منظورهای مذکور دزدی محسوب می شود (ماده535 ق.م.ا).
1-4-5-2- تعریف قانونی سرقت:
ماده ۱۹۷ قانون مجازات اسلامی در تعریف جرم سرقت اشعار می دارد:
«سرقت عبارت است از ربودن مال دیگری بطور پنهانی» . در این تعریف چهار عنصر “ربودن”، “مال”، “دیگری” و “به طور پنهانی” مشاهده می شوند که در فصل دوم هر یک را به طور جداگانه مورد بررسی قرار خواهیم داد.
1-4-6- پلیس جامعه محور:
اداره امور پلیس جامعه محور، تمرکز زدایی خدمات پلیسی، همکاری ادارات پلیس با مؤسسات شهری دیگر(همچون پارک ها یا شرکت های خدماتی) در جهت حل و فصل مشکلات و مباحثه و گفت و گوی مکرر میان شهروندان و پلیس را درباره مشکلات محسوس در بر می گیرد. و متکی بر همکاری با اجتماع، دولت، مؤسسات محیطی و آموزشی برای اجرای روش ها در جهت پیشگیری از ارتکاب جرم است(دن فليسنر و همكاران، 1383، 81).
1-5-1- نوآوری پژوهش:
با مطالعۀ پژوهش های صورت گرفته در زمینۀ پیشگیری از جرم متأسفانه کمتر به موضوع طراحی محیطی پرداخته شده و در این زمینه فقر مطالعاتی به چشم می خورد. تحقیقات صورت گرفته در زمینۀ طراحی محیطی نیز به طور کلی به موضوع جرم پرداخته شده و روی جرم خاصی صورت نگرفته است (در بررسی و جستجوی پایان نامه ها و مقالات پژوهشی ارائه شده خارج از آنچه ذکر شد مشاهده نگردید). لذا در این تحقیق سعی شده به جرم سرقت مغازه پرداخته شود و نقش طراحی محیطی در پیشگیری از این بزه مورد بررسی قرار گیرد.
1-5-2- اهمیت پژوهش در برهۀ کنونی:
همان طور که ذکر شد در زمینۀ طراحی محیطی پژوهش های کمی صورت گرفته و از طرفی با توجه به رویکرد کنونی پلیس و تأکید مدیران ناجا به رویکرد پلیس جامعه محور و همکاری و مشارکت مردم و افراد جامعه با پلیس در زمینۀ پیشگیری از جرم، اهمیت تحقیق در این زمینه نمایان می گردد. رویکرد پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی نیز افراد جامعه، مالکان، معماران و طراحان شهری را جهت پیشگیری از جرم به مشارکت با پلیس فرا می خواند، پس می توان گفت که این رویکرد یک رویکرد جامعه محور بوده و تحقیق در این زمینه می تواند در تحقق سیاست های کنونی پلیس گامی بردارد.
1-6- خلاصۀ فصل:
در مورد ارتکاب جرم سه عنصر اصلی مجرم، آماج و مکان وقوع جرم نقش دارند که با حذف هر یک از این سه عنصر، جرمی اتفاق نمی افتد. ساده ترین و کم هزینه ترین راه حذف عنصر مکان می باشد. مجرمین نیز بیشتر مناطقی را برای ارتکاب جرم برمی گزینند که وقوع جرم در آنها راحت تر بوده و امکان مشاهده و دستگیری آنان کمتر باشد. سرقت از جرایمی است که احساس ناامنی زیادی به افراد جامعه تحمیل نموده و بازتاب منفی وسیعی در اذهان مردم ایجاد می نماید.
در زمینۀ پیشگیری از جرم، علاوه بر پلیس، سیاستگزاران، متخصصان طراحی و مهندسین شهری از طریق ایجاد محیط های امن نقش مهمی دارند. نیروی انتظامی نیز به عنوان متولی اصلی نظم و امنیت باید با روش های نوین پیشگیری از جرم آشنا باشد که یکی از این روش ها توجه به تأثیر محیط و نقش طراحی محیطی، بر میزان وقوع جرایم می باشد که آشنایی با این مباحث می تواند پلیس را در شناسایی مکانهای جرم خیز یاری نموده، تا از آن طریق بتواند با اشرافیت به موضوع، راهکارهای موثرتری در جهت ارتقاء امنیت ارائه نماید.
در کنار سایر رهیافت های پیشگیری از جرم که بیشتر به دنبال شخصیت و از بین بردن زمینه ها و علل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جرم بوده اند، رهیافت مکانیکی (وضعی و فرصت مدار) در پیشگیری از جرم به یکی از دیدگاه های غالب در زمینۀ پیشگیری از جرم تبدیل شده است.
این دیدگاه از لحاظ مبانی نظری تا حدودی شبیه نظریۀ پیشگیری وضعی است ولی در قلمرو و کاربرد محدودتر از آن است. نظریۀ CPTED بر این نظر استوار است که می توان با طراحی مناسب و کاربری مؤثر محیط از ارتکاب جرم پیشگیری کرده و علاوه بر بهبود کیفیت محیط زندگی بر ترس ناشی از جرم نیز غلبه کرد. این نظریه هدف و تمرکز خود را بر محیط مصنوع یا به عبارتی محیط ساخته شدۀ دست بشر و جرایم مرتبط و شایع در مناطق، مانند تخریب و سرقت قرار می دهد.
به عبارت دیگر، اگر محیط به نحوی طراحی شود که بتواند موجب بهبود و یا تقویت جنبه های کنترل و نظارت افراد شده، تعلق اهالی را به قلمرو خود بالا برده و تصویری مثبت از فضا ایجاد کند زمینۀ پیدایش و شکل گیری فرصت های مجرمانه کاهش خواهد یافت و در نتیجه مجرمان از ارتکاب جرم باز خواهند ماند، زیرا در معادله ای عقلانی که معمولاً مجرم قبل از ارتکاب عمل مجرمانۀ خویش بدان متوسل می گردد، میزان تلاش و خطر ارتکاب جرم یعنی هزینۀ جرم بیشتر از منافع یا سود حاصل از آن خواهد بود. این دیدگاه نسبت به سایر پیشگیری ها این مزیت را دارد که تغییر وضعیت بسیار ساده تر از تغییر شخصیت فرد است.
فصل دوم
مبانی نظری و پژوهشی تحقیق
مقدمه:
فصل دوم تحقیق نمایان گر سرچشمۀ اصلی تحقیق و سر منشأ جرقۀ ذهنی اولیۀ محقق برای بررسی یک موضوع خاص به عنوان موضوع و مسئلۀ تحقیق خود است؛ چرا که در این فصل از تحقیق، محقق به بررسی و کنکاش در نظریه های مرتبط با موضوع تحقیق خود در راستای تأیید و یا رد آنها پرداخته و با آزمون و سنجش آنها، همسویی و یا تقابل هر یک از فرضیه های خود را با نظریه های مرتبط می سنجد.
لذا در این فصل از تحقیق حاضر ابتدا سعی گردیده است که در بخش اول با عنوان اصول و مبانی پیشگیری از جرم به بررسی دیدگاه های مختلف در مورد موضوع پیشگیری و سرقت که هدف اولیه تحقیق می باشد پراخته و در بخش دوم با عنوان پیشینۀ تحقیق به بررسی پژوهش ها و مطالعاتی که در گذشته در داخل و یا خارج از کشور در این زمینه انجام پذیرفته است پرداخته شود.
در بخش سوم با عنوان مرور نظری به بررسی نظریه های مرتبط با موضوع مورد تحقیق به ویژه نظریه های پیشگیری محیطی از جرم که فرضیه های مطرح گردیدۀ تحقیق نیز نشأت گرفته از محتوای آنها می باشد پرداخته می شود.
با توجه به موضوع مورد تأکید تحقیق، در بخش چهارم با عنوان مفهوم شناسی CPTED، به اصول و استراتژی های اجرایی و موانع پیشگیری محیطی و اجرای آن در مناطق تجاری پرداخته خواهد شد.
2-1-7- شهر اراک:
اراک یکی از کلان‌شهرهای ایران و از بزرگترین شهرهای غرب و مرکز ایران و مرکز استان مرکزی و شهرستان اراک است. اراک با جمعیتی برابر با ۵99634 نفر (سرشماری سال 1390)، قطب جمعیتی استان مرکزی و پانزدهمین شهر پرجمعیت ایران به حساب می‌آید.از قرن دوم اسلامی ناحیۀ میان همدان، ری و اصفهان عراق نامیده شد که بعدها برای تمایز با عراق عرب آن را عراق عجم نامیدند. عراق معرب اراک است. اراک نسبت به بسیاری از شهرهای ایران، شهر جوانی محسوب می‌شود.
2-1-7-1- تاریخچه:
شهر اراک را یوسف خان گرجی بنیان گذاشت و تاریخ بنای آن به ۱۱۹۳ خورشیدی می‌رسد. جنبۀ نظامی تا سال ۱۲۷۱هجری قمری برای این شهر بیشتر مطرح بود. در این سال سیل مهاجران از نقاط مختلف به سوی اراک آغاز گشت و موجب آغاز رونق اقتصادی شهر شد. و در سال ۱۳۰۸ شمسی با همکاری بلدیۀ عراق خیابان امام خمینی امروزی، عباس آباد و باغ ملی احداث و بافت قدیمی شهر مرمت شد. همچنین با عبور راه آهن از شهر در سال 1983 میلادی، توسعۀ شهرنشینی شتاب گرفت. در سال‌های صلح و آرامش دیوارهای حفاظتی شهر برداشته شد و شهر بی رویه رو به توسعه نهاد. موقعیت ترابری اراک از مهمترین عوامل توسعۀ شهر در سال‌های اخیر بوده‌است (یزدی پسند، 142:1386).
شهر اراک در دوران قاجار، پس از ساخت به عنوان حکومت نشین ولایت عراق انتخاب شد. در دورۀ پهلوی، طبق قانون تقسیمات کشور و وظایف فرمانداران و بخشداران (مصوب ۱۶ آبان ۱۳۱۶ خورشیدی)، اراک یکی از ۱۳ شهرستان استان شمال بود. سپس بر اساس قانون تقسیمات کشوری و وظایف فرمانداران و بخشداران (مصوب ۳ بهمن ۱۳۱۶ خورشیدی)، اراک در کنار زنجان جزو استان یکم قرار گرفت. در سال ۱۳۲۶ خورشیدی هم‌زمان با تشکیل استان مرکزی (به مرکزیت تهران)، شهر اراک نیز یکی از شهرهای این استان شد و در سال ۱۳۶۵ خورشیدی مرکز استان مرکزی از تهران به اراک منتقل گردید. یک سال بعد از آن استان تهران از استان مرکزی جدا شد. از آن زمان تا کنون شهر اراک به عنوان مرکز استان مرکزی در تقسیمات کشوری شناخته‌می‌شود (امیراحمدیان، 101:1383).
2-1-7-2- ویژگی های جغرافیایی:
شهر اراک در فاصلۀ 280 کیلومتری تهران و روی مدار ۳۴ درجه و ۵ دقیقه و ۳۰ ثانیه در نیم‌کره شمالی از خط استوا قرار گرفته است. همچنین این شهر روی نصف النهار ۴۹ درجه و ۴۱ دقیقه و ۳۰ ثانیه طول شرقی از نصف‌النهار گرینویچ قرار دارد.
شهر اراک از سمت جنوب با رشته‌کوه‌های سفیدخانی، کوه‌های نظم آباد، سرخ کوه(کوه سرخه) و از سمت غرب با کوه مودر احاطه شده‌است. کوه‌های اطراف شهر از جمله کوه‌های مرکزی و پیشکوه‌های داخلی رشته کوه زاگرس محسوب می‌شوند.
اقلیم اراک خصوصیات اقلیمی فلات مرکزی ایران (زمستان‌های سرد و مرطوب و تابستان‌های گرم و خشک) را دارا است. کوههای اطراف اراک و تالاب میقان و دشت فراهان در آب و هوای این منطقه اثر کرده و ویژگی‌های خاصی به آن بخشیده‌است.
پیش از بنای شهر اراک، مردم این ناحیه به گویش‌های گوناگونی مانند تاتی در منطقۀ وفس سخن می‌گفتند. پس از بنای شهر اراک و مهاجرت مردم این مناطق به شهر، این گویش‌ها با یکدیگر درآمیختند و گویش ویژه‌ای به وجود آوردند، تا زمانی که با پیدایش رسانه‌های جمعی این گویش رو به زوال نهاد و هم اکنون اهالی اراک تا حدی بدون لهجه بوده و کتابی یا تهرانی سخن می‌گویند ولی در روستاهای اطراف و خود شهر زبان پیرمردان و پیرزنان همان لهجۀ قدیمی است(محتاط، 6:1368).
1-4-7-3- ویژگی های صنعتی:
اراک یکی از شهرهای صنعتی ایران است که از لحاظ گوناگونی محصولات صنعتی، نخستین، از لحاظ وجود صنایع مادر، دومین و به طور کلی چهارمین قطب صنعتی کشور محسوب می‌شود. این شهر به واسطۀ وجود صنایع مادر، تولید ۸۰درصد تجهیزات انرژی کشور، وجود بزرگترین کارخانۀ تولید کنندۀ آلومینیوم کشور و وجود بزرگترین معدن سدیم سولفات کشور است و لقب پایتخت صنعتی ایران را به خود اختصاص داده‌است و به همین دلیل یکی از آلوده‌ترین شهرهای ایران است.
نخستین کارخانۀ تولید آلومینیوم کشور (ایرالکو) ، نخستین و بزرگترین کارخانۀ واگن سازی و لوکوموتیوسازی کشور (واگن پارس) ، نخستین کارخانۀ کمباین‌سازی کشور (کمباین‌سازی ایران) ، بزرگترین کارخانۀ سازندۀ دکل انتقال نیرو در خاورمیانه (آونگان)، نخستین ایستگاه آزمایش تست دکل‌های انتقال نیرو در خاورمیانه و آسیا در این شهر قرار دارند. همچنین این شهر به دلیل پایان طرح‌های گازرسانی به عنوان نخستین مرکز استان سبز کشور شناخته شده‌است(یزدی پسند، 1386).
شهر اراک دارای صنایع گوناگون فلزی، شیمیایی، نساجی، ساختمانی و خوراکی است که برخی از این واحدها (مانند هپکو، آونگان، املاح معدنی ایران، آذرآب، شرکت آلومینیوم ایران، نورد آلومینیم (آلومرول)، شرکت ماشین‌سازی اراک، کمباین سازی، و کارخانه واگن پارس) از صنایع اساسی کشور به شمار می‌روند(دهگان، 103:1383).
2-2- اصول و مبانی پیشگیری از جرم :
در هر جامعه ای وقوع جرم آفت بزرگ اجتماعی محسوب می شود و افزایش بیش از اندازه آن باعث ناامنی و تضعیف چهره دولت و پلیس می گردد. امروزه جرم و ترس از آن به دغدغۀ رایج در اکثر جوامع تبدیل شده است. معمولاً در جوامع پیشرفته و حتی غیر پیشرفته فعالیتهای پلیس و احساس امنیت بر اساس افزایش و یا کاهش وقوع جرائم ارزیابی می شوند لذا مهار میزان جرائم توسط پلیس در آن جوامع از فاکتورهای مهم احساس امنیت به شمار می آیند. در عصر کنونی اهمیت پیشگیری و ترس از جرم به مراتب نسبت به گذشته بالاتر رفته است. دانشمندان جرم شناس این اعتقاد قدیمی را که پلیس تنها از طریق گشت زنی و ایست و بازرسی قادر است که از ارتکاب جرائم پیشگیری کند، به چالش کشیده اند. زیرا انگیزه ها و روش و شگردهای بکار رفته در جرائم بسیار گسترده شده نیازمند روشها و ابزارهای متناسب با زمان و مکان و نوع جرم به وقوع پیوسته است.
2-2-1- مفهوم اصطلاحی پیشگیری:
در استنباط مفهوم پیشگیری و مصداق های آن دو جهت گیری کلی می توان بیان نمود. برخی از جرم شناسان مفهومی موسع برای تدابیر پیشگیرانه قائل شده و گروهی دیگر پیشگیری را در مفهومی محدود و مضیق به کار می برند.
2-2-2- مفهوم موسع پیشگیری:
مطابق این مفهوم، انجام دادن هر اقدامی که علیه جرم بوده و آن را کاهش دهد، پیشگیری محسوب می شود. بر اساس این برداشت انواع تدابیر کیفری و غیر کیفری چه مربوط به قبل و چه مربوط به بعد از وقوع جرم، پیشگیری محسوب می شوند(محمدنسل، 1387).
2-2-3- مفهوم مضیق پیشگیری:
در جرم شناسی پیشگیرانه، پیشگیری مفهومی مضیق پیدا کرده است. در این مفهوم پیشگیری به مجموعه وسایل و ابزارهای اطلاق می شود که دولت برای مهار بزهکاری از طریق حذف یا محدود کردن عوامل جزم زا یا از طریق اعمال مدیریت مناسب نسبت به عوامل محیط فیزیکی و محیط اجتماعی موجد فرصت های جرم، مورد استفاده قرار می دهد (نجفی ابرند آبادی، 1379، 74).
2-2-4- تعریف علمی پیشگیری:
با توجه به نگرشهای گوناگونی که در میان جرم شناسان وجود دارد، پیشگیری از بزهکاری را می توان به دو صورت عام و خاص تعریف کرد.
2-2-5- تعریف عام پیشگیری:
پیشگیری عام: محور این نوع پیشگیری بر نقش بازدارندگی مجازت ها، ارعاب انگیزی و عبرت آموزی کیفری بر عموم مردم استوار است. پیشگیری عام جرم مدار است و ناظر به جلوگیری اولیه جرم است. و در این نوع پیشگیری، از طریق وضع قوانین، تعیین کیفر و اجرای آن بر مجرمان تلاش می شود تا از ارتکاب اولیه جرایم توسط افراد جامعه پیشگیری گردد. (گل محمدی خامنه، 1385، 271- 26)
2-2-6- تعریف خاص پیشگیری:
پیشگیری از جرم در بر گیرنده تدابیر و اقداماتی است که نرخ بزهکاری را کاهش دهد. بدین صورت که از یک سو علل اثرگذار بر ارتکاب جرم را شناسایی کرده و از سویی دیگر ابتکارات مناسبی را برای مبارزه با این علل اعمال کند. عده دیگری معتقدند پیگشری از بزهکاری مجموعه اقدامات غیر قهر امیزی است که برای تحقق هدفی ویژه یعنی مهار بزهکاری، کاهش احتمال وقوع جرم، کاهش شدت بزه در مورد علل جرائم اتخاذ می شود (رجبی پور، 1383، 21).
2-2-7- پیشگیری های متداول:
پیشگیری از بزهکاری اطفال:
قدیمی ترین نوع پیشگیری، پیشگیری از بزهکاری اطفال و پیشگیری از بزهکاری عمومی است، طبق این تفکیک در مورد اطفال و نوجوانان بزهکار که شخصیت آنها در حال شکل گیری و قوام یافتن است باید از تدابیر پرورشی و باز پروری استفاده نمود.
پیشگیری عمومی و پیشگیری اختصاصی:
در پیشگیری عمومی اقدام علیه عوامل بزهکاری عمومی مورد توجه است. بدیهی است نهادهای مردمی و خود مردم از جمله خانواده، مدرسه، محله و … محیط سربازی در این نوع پیشگیری نقش عمده ای دارند حال آن که در پیشگیری اختصاصی، عوامل اختصاصی پیشگیری جرایم و خنثی کردن آن ها مورد توجه قرار می گیرد.
2-2-7-1- پیشگیری انفعالی و پیشگیری فعال:
2-2-7-1-1- پیشگیری انفعالی: در پیشگیری انفعالی، برخی از اقدامات معمول و رایج پیشگیرنده ( از جرم و بزه) از نوع هشداری و بازدارنده مثل «هشدارهای انتظامی» صورت نمی گیرد، بلکه در یک انتظار انفعالی برای تأثیر این اقدامات باقی می مانند، به گونه ای که در این نوع از پیشگیری، عوامل اجتماعی (پیشگیری اجتماعی) هیچ گونه تأثیری ندارد و در این بین کوچکترین نقش از خود ایفا نمی کند. نقش نهادهای باز دارنده از جرایم (پلیس، مراجع قضایی و …) در این میان بسیار کم رنگ است (بیات، 1387، 29).
2-2-7-1-2- پیشگیری فعال: در پیشگیری از نوع فعال، پلیس محور اصلی پیشگیری است که برای اجتناب و دوری از وقوع جرایم وارد عمل می شود و در سطح اجتماعی نیز فعال است (همان، 29).
2-2-7-2- مراحل پیشگیری: پیشگیری اولیه ،ثانویه و ثالث
این نوع پیشگیری با الهام از مدل معمولی در پزشکی ایجاد و از هم تفکیک شده است.
1- پیشگیری اولیه (نخستین): این مرحله شامل مجموعه اقدامات، سیاست ها و برنامه هایی است که سعی در تغییر و کنترل شرایط جرم زای محیط فیزیکی، اجتماعی دارد تا بهبود بخشیدن به شرایط اجتماعی از ارتکاب هر نوع جرمی توسط احاد جامعه پیشگیری نماید.در این مرحله از پیشگیری، تلاش بر این است که افراد جامعه به سوی ارتکاب جرم گرایش پیدا نکنند. هدف در این سطح پیشگیری، بهبود شرایط زندگی به منظور عدم مجرمیت افراد است (رجبی پور، 1383، 20).
2- پیشگیری ثانویه (دومین): این پیشگیری شامل اقدام هایی است که در مورد یک گروه خاص یا یک گروه در معرض خطر یعنی گروهی که احتمال بروز خطر در آن ها بسیار زیاد است، انجام می شود به عبارت دیگر پیشگیری ثانویه مداخلات در زمینه ای زودرس را در بر می گیرد و هدفش جلوگیری از وخیم یا مزمن شدن یک اختلال در حال پیشگیری است. بنابراین، جمعیت هدف در این نوع پیشگیری بسیار محدودتر از پیشگیری اولیه است (چاله چاله، 1387، ص 48).
3- پیشگیری ثالث (سومین): نوع پیشگیری ثالثیه از جرم که بر خدشه دار کردن مقام و حرفه مجرمین و یا کاهش شدت و اهمیت بزه متمرکز است. برای مثال از طریق درمان مجرمان شناخته شده هم دومین و هم سومین نوع پیشگیری از جرم بر مجرومیت متمرکز هستند (هیوز، 1380، 31).
2-2-8- پیشگیری های جدید (انواع پیشگیری غیر کیفری)
2-2-8-1- پیشگیری وضعی و اجتماعی
2-2-8-1-1- پیشگیری وضعی : پیشگیری وضعی درصدد است که با کاستن از موقعیت و امکان ارتکاب جرم، کاری کند که قربانیان بالقوه کمتر در معرض رفتار مجرمانه یا ضد اجتماعی قرار گیرند. در این روش، کنترل و ابتکار برای پیشگیری، جانشین برخورد کیفری و مجازات و یا انفعال می شود. در واقع هدف جرم مورد حمایت قرار گرفته و از پیشرفت مراحل ارتکاب جرم جلوگیری می گردد. در این شیوه، از پیشگیری از جرم یا تغییر و اصلاح روش زندگی افراد، محیط سکونت آنان، هدف خنثی سازی عملیات مجرمانه را دارد (میر محمد صادقی، 1382، 55).
2-2-8-1-2- پیشگیری اجتماعی: پیشگیری اجتماعی عبارت است از تدابیر و روش های آموزشی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دولت، نهادها و سازمانهای غیر دولتی و مردمی در زمینه سالم سازی محیط اجتماعی و محیط فیزیکی برای حذف یا کاهش عوامل اجتماعی وقوع جرم پیشگری اجتماعی در واقع همان پیشگیری کنشی یا غیر کیفری یا پیشین است که پیش از ارتکاب جرم صورت می گیرد (شیری، 1386، 18).
2-2-8-2- پیشگیری کیفری و غیر کیفری
2-2-8-2-1- پیشگیری کیفری: پیشگیری کیفری عبارت از مجموعه تدابیر و اقداماتی است که هدف از اعمال آن کاهش جرم و بزه، ترس و ارعاب در مجرمان برای عدم تکرار جرم های بعدی، جلوگیری از مجرم شدن مجرمان بالقوه، تأدیب افراد جامعه علی الخصوص مجرمان با هدف افزایش نظم و امنیت عمومی و فردی، کاهش انگیزه ها و فرصت های مجرمانه در افراد جامعه، دفاع از حقوق قربانیان جرم، در چارچوب قانون می باشد». پیشگیری کیفری به دو شاخه عام و خاص تقسیم می شود (گل محمدی، 1385، 26).
پیشگیری قضایی و انتظامی نوع دیگری از پیشگیری کیفری هستند.
2-2-8-2-1-1- پیشگیری قضایی: پیشگیری قضایی عبارت است از تدابیر و اقدام های دستگاه قضایی در خصوص اصلاح مجرمان و استفاده مناسب از قرارهای تامین و ضمانت اجراها و جلب اعتماد عمومی نسبت به نهادهای عدالت کیفری (شیری، 1386، 19).
2-2-8-2-1-2- پیشگیری انتظامی: پیشگیری انتظامی عبارت است از تدابیر و اقدام های نیروی انتظامی و سایر دستگاه هایی که به حکم قانون در این زمینه موظف هستند با هدف حمایت از شهروندان آسیب پذیر در برابر خطر وقوع جرم، افزایش آگاهی های عمومی و ارائه خدمات مشاوره ای پیشگیرانه، نظارت و مراقبت بر اماکن عمومی و مناطق جرم زا و افزایش هزینه های ارتکاب جرم (شیری، 1386، 22).
2-2-8-2-2- پیشگیری غیر کیفری:
بررسی پدیده بزهکاری و مطالعه بزهکاران، وجود رابطه علیت را بین جرم و بزه ارتکابی و علل و عوامل مؤثر بر آن به اثبات می رساند. جرم شناسان می گویند: هر نوع وضعیت و موقعیت جسمانی، روانی و اجتماعی و … که می تواند در پیدایش و یا افزایش جرم نقش داشته باشد عاملی جرم زا است، هر چند این تأثیر مطلق نمی باشند و در تمامی موارد قطعیت تام ندارد(بیات، 1387: 62) .
2-3- سرقت:
ماده ۱۹۷ قانون مجازات اسلامی در تعریف جرم سرقت اشعار می دارد:
«سرقت عبارت است از ربودن مال دیگری بطور پنهانی» . در این تعریف چهار عنصر “ربودن”، “مال”، “دیگری” و “به طور پنهانی” مشاهده می شوند که در زیر هر یک را به طور جداگانه مورد بررسی قرار می دهیم :
ربودن : رکن رکین سرقت در حقوق ایران “ربایش” است که بدون تحقق آن عنصر مادی جرم سرقت به وقوع نخواهد پیوست . لازمۀ تحقق ربایش ، نقل مکان دادن مال از محلی به محل دیگر می باشد و بنابراین سرقت از نظر حقوق ایران تنها در مورد اموال منقول ، که قابلیت نقل و انتقال و در نتیجه ربوده شدن را دارند ، مصداق پیدا می کند.
مال: موضوع سرقت باید “مال” باشد . تعیین معنی و مفهوم مال هم در حقوق مدنی و هم در حقوق جزا از اهمیت برخوردار است .
تعلق به غیر : برای تحقق جرم سرقت باید مال ربوده شده متعلق به غیر باشد . بنابراین ربایش اموال بلاصاحب ، که در مالکیت کسی قرار ندارند ، سرقت محسوب نمی شود . در صورتی که رباینده مدعی مالکیت بر مال ربوده شده گردد باید قبل از حکم به سرقت به دعوی مالکیت مال ربوده شده رسیدگی شود . در صورتی که عین مال متعلق به رباینده باشد، سرقت محقق نخواهد شد، حتی اگر یک شخص دیگر از حق یا منفعتی بر آن مال برخوردار باشد. بدین ترتیب ربودن عین مرهونه یا مال مورد اجاره توسط راهن یا موجر سرقت محسوب نمی شود.
به طور پنهانی: در “قانون حدود و قصاص” مصوّب سال ۱۳۶۱ این شرط هم در مادۀ ۲۱۲ ، که در مقام ارائه تعریفی از جرم سرقت بود، و هم در ماده ۲۱۵ ، که در مقام بیان شرایط سرقت مستوجب حد بود، مشاهده می گشت؛ به این شکل که ماده ۲۱۲ سرقت را عبارت از این می دانست که “انسان مال دیگری را به طور پنهانی برباید” در حالی که ماده ۲۱۵ سرقت را در صورتی مستوجب حد می دانست که “به صورت مخفیانه” انجام گیرد . با توجه به مترادف بودن دو واژه “مخفیانه” و “به طور پنهانی” و این که مواد ۲۱۸ و۲۱۲ قانون حدود و قصاص اساساً در مقام تبیین شرایط سرقت مستوجب حد بودند ، برداشت معقولی که از این دو ماده می شد آن بود که این شرط از زمره شرایط سرقت مستوجب حد می باشد و نه از جمله شرایط سرقت به طور کلی .
2-3-1- عناصر تشکیل دهندۀ سرقت:
جرم سرقت نیز همچون هر جرم دیگر 3 عنصر عمومی دارد که عبارتند از: عنصر قانونی، عنصر مادی و عنصر روانی.
عنصر قانونی: در حقوق جزایی فعلی ایران، مواد 197، 185 تا 203 قانون مجازات اسلامی و مواد 67 تا 71 از قانون مجازات نیروهای مسلح مصوب 18/5/1371 عنصر قانونی جرم سرقت را تشکیل می دهند.
عنصر مادی: عنصر مادی این جرم عبارتند از:
الف) فعل مرتکب: یعنی نظر بد به مال دیگری داشتن و بردن آن.
ب) موضوع جرم: مال متعلق به دیگری باشد.
ج) وسیله ارتکاب جرم: نوع وسیله در تحقق جرم سرقت به هر شکلی که باشد تأثیری ندارد.
ه) نتیجۀ مجرمانه: یعنی بردن مال شرط است و منظور از بردن مال خارج کردن مال از حیطۀ تصرفات مالکانۀ مالک است (جرم سرقت از جرایم مقید است).
د) رابطۀ علیت: برای تحقق جرم سرقت لازم است که بردن مال ناشی از فعل مرتکب باشد.
عنصر روانی: از نظر روانی شرایط زیر برای تحقق جرم سرقت لازم است:
الف) سارق علم داشته باشد که مال متعلق به غیر است.
ب) دارای سوء نیت عام باشد (یعنی بخواهد که عمل مادی و ربودن را انجام دهد).
ج) دارای سوء نیت خاص باشد.
د) انگیزه در تحقق جرم سرقت بی تأثیر است و ممکن است در موارد استثنایی سرقت موجب حد را به سرقت تعزیری تبدیل کند (شیرزاد و همکاران، 11:1390).
2-3-2- علل و انگیزه های سرقت:
2-3-2-1- علل و انگیزه های زیستی سرقت (تبیین زیست شناختی):
در بررسی علل و انگیزه های سرقت می توان به عوامل متعدد زیر اشاره نمود:
– عوامل ذهنی: مانند هوش کم یا زیاد، استعدادهای فردی و نظایر آن.
– سن: بی شک تقسیم بندی انواع سرقت بر حسب گروه های سنی، متفاوت است تا جایی که برای مثال، بسیاری از آنچه بزرگسالان در رفتار کودکان “دزدی” می نامند، از نظر روان شناسان کودک، ممکن است صرفاً کنجکاوی باشد.
– جنس: از آنجایی که به طور معمول قدرت بدنی زن از مرد کمتر است یا به تعبیر زیست شناسان، مرد بیش از زن قدرت تحرک دارد، بنابر این موارد ارتکاب سرقت، مخصوصاً سرقت هایی که به طریقی با قدرت و تحرک بدنی ارتباط دارد، بین دو جنس متفاوت خواهد بود.
– وضعیت بدنی: زشتی و زیبایی، نقص عضو و بلندی یا کوتاهی بیش از حد، ممکن است از عوامل مؤثر در ارتکاب جرم باشد. گاه دیده شده که شخص تنومند و قوی پنجه که از تأثیر هیکل خویش آگاهی دارد، برای خود حقی تصور می کند. عکس آن هم صادق است، به این معنی که گدایی یا جیب بری در میان اشخاص ضعیف الجثه بیشتر دیده می شود.
2-3-2-2- علل و انگیزه های روانی- عاطفی سرقت (تبیین روان شناختی):
– فقر عاطفی: فقر عاطفی از عوامل فردی سرقت است. کودکانی که از اختلالات عاطفی شدید رنج می برند، معمولاً در خانواده هایی رشد یافته اند که در اثر طلاق از هم پاشیده شده یا والدین ترتیب مناسبی را برای فرزندان در نظر نگرفته اند. مرگ یکی از والدین و تبعیض بین فرزندان، حالت هایی چون انزواطلبی، افسردگی و اختلالات رفتاری در کودکان به وجود می آورد که این عوامل به نوبۀ خود ارتکاب جرم را تسهیل می کنند.
– ناکامی: ناکامی یا محرومیت، اصطلاحی است که در زمینۀ شکست در ارضای تمایلات به کار می رود و مراد از آن “عدم امکان نیل به هدف است”.
– پرخاشگری: پرخاشگری، رفتاری است که پیامدهای متعددی دارد و از جمله موجب خسارت و زیان به فرد یا افراد دیگر می شود. خسارت و زیان می تواند جسمی یا روانی باشد. پرخاشگری یک نوع واکنش روانی است که فرد به وسیلۀ پرخاش و اعمال ضد اجتماعی می خواهد ناکامی خویش را جبران کند. وقتی شخص همۀ راه های پیشرفت را به روی خود مسدود می بیند و از ارضای نیازهای عاطفی، روانی و مادی خود باز می ماند، در برخی از موارد سعی می کند با اتخاذ روش ها و شیوه های مختلف به تحریک دیگران یا حمله به آنها بپردازد یا با غارت گری و تباه کردن اموال دیگران به یک احساس رضایت موقت دسترسی پیدا کند.
– حسادت: حسد، آرزوی زوال نعمت برای دیگران است. گاه فرد با توجه به عدم امکان دست یابی به موقعیت و منزلت دیگران رشک و حسد می برد و چون نمی تواند به مانند صاحبان اموال، مالک آنها گردد دست به دزدی می زند.
– تجربه های دوران کودکی: حوادث تلخ دوران کودکی ممکن است از فرد شخصیتی جامعه ستیز بسازد که در بزرگسالی او را به اعمال ضد اجتماعی سوق دهد. چنین فردی دارای کجروی هایی است و از آزار و اذیت دیگران و نیز سرقت اموال شان لذت می برند، زیرا گمان می کند با دست زدن به چنین کاری، انتقام خود را از دنیای بی رحم گرفته است.
– احساس ناامنی: وضعیت مغشوش خانواده، ستیز و … اختلاف بین پدر و مادر و رفتار خشونت آمیز والدین، از علل مهمی است که جوان را دچار نگرانی و ناامنی کرده، در خود فرو می برد و به کناره گیری از دیگران به ویژه پدر و مادر می کشاند. جوان در چنین شرایطی روابط خود با والدین بر هم زده، گاه در نتیجه فشار یا درخواست درونی ناچار می شود برای ارضای نیازهای مادی و معنوی خود یا برای انتقام گرفتن از والدین به خاطر محدودیت ها و سخت گیری های نابجای آنان، دست به سرقت بزند.
– خود نمایی: برخی از جوانان برای نشان دادن صفت “کله شقی” و جرأت حادثه جویی که برای آنان بسیار ارزشمند است، به بزهکاری روی می آورند و ظاهراً مصرف مواد مخدر یا دست زدن به سرقت آنان را در چشم همسالان شان “کسی” می سازد. از این رو فرد با موقعیت های مساعدی برای ارتکاب جرم رو به رو می شود و به دزدی و غارت اموال دیگران دست می زند.
– محبت زیاد: زیاده روی در محبت نیز مانع رشد و تکامل شخصیت کودک می شود. در نتیجه ترسو، خود خواه، پر مدعا و پر توقع بوده و با عضویت در باندهای مختلف سرقت، می خواهند از جامعه انتقام بگیرند.
پ
2-3-2-3- علل اجتماعی- اقتصادی سرقت:
– فقر مادی: فقر و محرومیت مالی را شاید بتوان گفت از مهم ترین عوامل به وجود آورندۀ سرقت است. فردی که دچار این آسیب اجتماعی است از یک سو از لحاظ روانی احساس حقارت و مغبون بودن می کند و از جامعه طلب کار می شود و از سوی دیگر چون جامعه را مسئول محرومیت و فقر خود می پندارد، نوعی احساس انتقام جویی در او پرورش می یابد. به این ترتیب کوشش او برای فقرزدایی چه بسا در مجاری غیر قانونی و ضد اجتماعی افتاده، به سرقت یا جنایت کشیده می شود.
– فقر فرهنگی: فقر فرهنگی نقش اساسی در ایجاد جرم دارد. دزدان اکثراً بی سواد و بی سوادان در اثر فقدان امکانات رشد فکری، برای پیشرفت و ترقی خود از شیوه های دیگر فرهنگی مثلاً از توانمندی های جسمانی بهره می گیرند (ستوده، 1386،164-161)
– طبقاتی بودن جامعه و نابرابری های اجتماعی: نظریه تضاد بر پیامدهای شخصی و اجتماعی تمرکز ثروت و قدرت در دست عده ای معدود در جامعه تکیه دارد. کوهن، آسیب شناس اجتماعی خرده فرهنگ ها را از مشخصه های اصلی جوامع طبقاتی می داند که احتمال کجروی های اجتماعی را فزونی می بخشد، زیرا عملی چون سرقت در بین برخی از گروه های نوجوان و جوان، ممکن است به صورت هنجار در آمده باشد، در حالی که همین عمل از نظر دیگران غیر عادی و نابهنجار تلقی شود.
– شهر نشینی و زاغه نشینی: گسترش بی رویه شهرها و انبوهی جمعیت، هر دو از عوامل جرم زا هستند. از این رو سرقت و دیگر آسیب های اجتماعی در مکان های شلوغ و فقیر نشین شهری رواج می یابند.
– از هم پاشیدگی خانواده و عدم امنیت عاطفی فرزندان: یکی از عمده ترین علل بزهکاری کودکان، ستیز در خانواده است و جدایی والدین نقش بسیار منفی و ویران گری در شخصیت آنها دارد و زمینه را برای ارتکاب بزهکاری در آنان فراهم می آورد. از این رو این افراد دست خود را به انواع بزهکاری و از جمله سرقت آلوده می سازند.
– معاشرت با دوستان ناباب: ساترلند می گوید رفتار مجرمانه مانند هر نوع رفتار دیگری آموختنی است. از این رو داشتن دوستان ناباب و تأثیر معاشرت با آنها در کشیده شدن فرد به سوی سرقت نقش اساسی دارد (ستوده، 1386، 165-164).

Related posts: